Kant bro, Kant giz! (honderd landstreken, honderd keuzen)

In Bretagne is de keuzevariëteit van kostuums inderdaad buitengewoon.

Alleen al in 't Land van Cornouaille (west Bretagne)  bestaan er niet minder dan dertien verschillende kostuums.

Ware kunstwerken zijn het, de boordversiersels, de fluwelen en zijden linten.

Zij vertonen geraffineerde en uiteenlopende motieven.

De verscheidenheid ontstond bij het zoeken naar nauwkeurigheid in de klassieke volkstekeningen.

Maar ook door een bepaald patroon te verwezenlijken:

door een bijzonder motief te vereenvoudigen, of meerdere lagen toe te passen, of het te verzwaren.

Tot iets meer dan vijftig jaren terug werd, op het platteland, de hoofdtooi nog gedragen.
Dit gebruik stierf echter uit, samen met de ouderen die ze dagelijks droegen.

Jonge vrouwen verkozen de moderne kleding boven de verouderde kostuums,

waarvan de kostbare zware fluwelen en geborduurde satijnen rokken een onderdeel vormen.

De bewoonsters van Bigouden, evenwel, blijven hun "mijter" trouw.

Deze heeft intussen de vorm van een klokkentoren aangenomen, daar waar die van Quimper kleiner wordt.

In de landelijke kantons van Finistère en Morbihan vertonen de kerken, op zondag, een waar schouwspel van kraakwitte hoofddeksels.

(Merci à Chrisje pour cette traduction)